Casus Quincy
Quincy is een 14-jarig meisje die thuis woont na een periode van dagbehandeling en opname bij Yulius. Zij is in juli 2014 bij FACT-jeugd van Lucertis aangemeld door Bureau Jeugdzorg (BJZ) vanwege onderstaande problematiek, te weten:
− Er is een diagnose ASS en MCDD gesteld met randpsychotische verschijnselen
− Quincy is bekend met ernstige automutilatie (zelf verwondend gedrag)
− Quincy slaapt slecht
− Quincy kan niet zelfstandig invulling geven aan de dag
− Quincy heeft een laag zelfbeeld
− Quincy heeft moeite met nieuwe situaties
− Quincy geeft dagelijks aan dat ze dood wil of niet meer wakker wil worden
− Quincy voelt/ziet/hoort van jongs af aan geesten. Soms angstige ervaring
Daarnaast vraagt BJZ expliciet gezinsbegeleiding vanuit FACT aan, met als aandachtspunt langdurige pedagogische ondersteuning van moeder.
Quincy woont samen met haar moeder, jongere zus en broertje in een kleine eengezinswoning waar de afgelopen 4 jaar een verbouwing gaande is. Broer is eind december 2014 ook aangemeld bij FACT en in zorg genomen met de vraag tot nadere diagnostiek vanwege onverklaarbare lichamelijke klachten en hoog schoolverzuim. Met betrekking tot het jongere zusje heeft BJZ de opdracht aan FACT gegeven haar te monitoren vanwege het gevaar op overvraging en parentificatie. De moeder van Quincy heeft sinds 2011 last van burn-outklachten, stemmingsproblematiek en emotionele uitbarstingen (boosheid en suïcidale
uitlatingen).
Ouders zijn gescheiden, vader heeft gezag en wil graag betrokken worden bij hulpverlening. De stiefvader van Quincy heeft haar van jongst af aan opgevoed. In 2010 heeft hij een CVA gehad. Kort daarna zijn moeder en stiefvader gescheiden. De verwachting is dat door de complexe psychiatrische en psychosociale problematiek een langdurige en intensieve begeleiding en behandeling voor het gezin nodig is.
Waar de thuisbegeleider, persoonlijk begeleider specifieke doelgroepen en de agogisch medewerker GGZ zich op het gezin gaan richten, richt de begeleider specifieke doelgroepen zich op de individuele begeleiding van Quincy.
Rapportage casus Quincy
Hieronder zie je een rapportage van de intake met Quincy en moeder bij hen thuis, geschreven door collega van het FACT-team:
Quincy komt 5 minuten later binnen. Danielle (jongere zusje) lijkt te moederen over haar moeder. Ze helpt haar in haar stoel, haalt een bekertje water voor haar. Als Quincy binnenkomt gaat ze zonder moeder en zusje te groeten zitten. Randy (broertje) zou er ook zijn, maar moeder weet niet ‘waar hij uithangt’.
Het eerste deel van het gesprek voer ik met name met moeder. Moeder geeft aan erdoorheen te zitten. Ze voelt zich eenzaam na de scheiding. Ze heeft een time-out op haar werk gekregen. Ze ervaart haar werkgever als meedenkend en begripvol. Wel is ze bang dat hun geduld ook een keer ophoudt. Ze geeft aan heel graag weer te willen werken, ook voor haar sociale contacten en om in een ritme te blijven. Dit mist er nu in haar leven. Haar dokter adviseert echter rust.
Het huis waar ze wonen, is erg klein. Moeder geeft aan dat ze niet in staat is het huishouden te doen zoals ze dat deed toen ze nog samen was met Marco (stiefvader). Ook kookt ze de laatste maanden nauwelijks meer en doen ze het meestal met kant-en-klaarmaaltijden.
Ze geeft aan dat het contact met vader van de kinderen nooit goed is geweest en vaak leidt tot ruzies. Wel geeft ze uit zichzelf aan dat ze wil dat vader betrokken is bij de kinderen. Ze maakt zich enorm zorgen om Quincy en Randy. Danielle redt zich wel, geeft ze aan. Randy blijft lang in zijn bed liggen en weigert naar school te gaan, met als reden dat hij ontzettende hoofdpijn heeft. Hij gamet veel, vaak gaat hij door tot laat in de nacht. Moeder heeft niet meer de puf om hem aan te spreken en laat het gaan.
Om Quincy maakt ze zich nog de meeste zorgen. Ze geeft aan dat Quincy de diagnose autisme en MCDD heeft gekregen. Artsen hebben haar uitgelegd wat het is, maar het is voor haar erg onduidelijk. Op het moment dat het in het gesprek over Quincy gaat, merk ik dat Quincy’s gedrag verandert. Quincy kruipt dieper in haar jas en vermijdt oogcontact met mij. Quincy geeft korte antwoorden op de vragen die ik stel en bij een open vraag antwoordt ze met ‘weet ik niet’. Ik geef aan dat Quincy het wellicht lastig vindt om op dit moment te praten in het bijzijn van haar moeder en zusje. Moeder en zusje lopen even een rondje met de hond.
Ik vraag aan Quincy of het klopte, dat ze het lastig vindt te praten in het bijzijn van moeder en zusje. Ze bevestigt dit. In het een-op-eengesprek laat Quincy iets meer los. Ik stel gesloten vragen, dit lijkt te werken. Op open vragen antwoord ze met ‘ik weet niet’. Ze geeft aan dat ze in niets meer zin heeft. Naar school gaan doet ze al een tijdje niet meer. Ze verblijft vaak bij haar vriend. Thuis wordt ze gek van alle geluiden, zegt ze. Zij en haar vriend blijven soms hele dagen in bed liggen met de gordijnen dicht. Slapen doet ze niet, dit lukt gewoon niet. Maar iets ondernemen doet ze ook niet. Ze durft niet meer naar school te gaan, omdat ze het idee heeft dat iedereen haar maar raar vindt. Op de vraag wat ze wil, geeft ze aan dat ze rust in haar hoofd wil, dat ze niet meer bang wil zijn en dat ze gewoon normaal wil zijn, net als alle anderen. Ze wil wel naar school, maar ervaart dit als te onveilig.
Informatie vanuit school van Quincy
Quincy zit op de A.J. Schreuderschool (Voortgezet Speciaal Onderwijs). Haar mentor geeft de volgende beschrijving van het functioneren van Quincy op school:
Quincy is vanuit het speciaal basisonderwijs doorgestroomd naar het VSO, toen zij 12 jaar was. In de loop van haar eerste jaar hier trok ze zich steeds meer terug. Ze maakte moeilijk contact met andere kinderen. Hierdoor sloten andere kinderen haar buiten, waardoor zij zich nog meer terugtrok. De maanden voordat ze bij Yulius werd opgenomen, bleef ze steeds vaker weg van school. Onze orthopedagoog constateerde dat ze meer begeleiding nodig had dan dat wij konden bieden. Nadat ze weer terugkwam bij ons na haar opname, leek het een paar weken iets beter te gaan.
Quincy heeft een gemiddeld IQ (95). Prestaties blijven echter achter. De opname heeft ertoe geleid dat de achterstand nog groter is geworden. Haar rekenniveau ligt nog op basisschoolniveau groep 4. Op dit moment is de prognose dat ze door zal moeten stromen naar werk of dagbesteding. Een Mbo-opleiding, wat op basis van haar IQ mogelijk zou moeten zijn, lijkt nu buiten bereik te liggen.
Quincy heeft grote concentratieproblemen, is uit een aantal testen gebleken. Ze maakt in haar schriften vele tekeningen. Ik noem de tekeningen duister, vaak met lugubere teksten, zoals ‘The devil is with me’ of teksten als ‘My heart is poisoned’. Ze lijkt gepreoccupeerd te zijn met alles wat met gothic te maken heeft. Gesprekken voeren met haar is voor zowel klasgenootjes als leraren erg lastig. Ik merk echter dat als ik het met haar over gothic heb, dat ze hier open over kan vertellen.
Ze vindt het lastig als het programma wordt aangepast. Voor haar opname leidde dit tot een heftig incident. We gingen gymmen. Het liefst doet ze hier niet aan mee. Echter als je met haar van tevoren bespreekt wat er precies gaat gebeuren tijdens de gymles, dan krijgen we haar wel zo ver deel te nemen. Toen we in de gymzaal liepen, zagen we dat er een andere groep aan het gymmen was. Er bleek een roosterwijziging te zijn, wat niet was doorgegeven aan ons. Het escaleerde bij Quincy toen op dat moment. Ze werd lijkbleek en liep naar de toilet en deed hem op slot. Ze pakte haar sleutel en begon zichzelf te verwonden. Kort daarna is ze bij Yulius opgenomen.
Wat Quincy nodig heeft is veiligheid, maar ook vind ik dat ze om moet leren gaan met veranderingen. Echter door gebrek aan specifieke kennis over MCDD en ASS, weet ik eerlijk gezegd niet goed hoe dit te begeleiden. Wij krijgen binnenkort hier scholing in.
Informatie vanuit oma/opa
Kijkend naar het netwerk, kwamen we al snel bij oma en opa uit. Zij gaven ons de volgende informatie;
Quincy was een lief, stil kind, een beetje raar. We vonden en vinden het nog steeds moeilijk om haar te begrijpen. Maar we laten haar zoals ze is. Vroeger toen ze bij ons was, probeerden we veel met haar te praten en grapjes te maken en leuke dingen te doen. Maar zij is anders. Ze wil gewoon met rust gelaten worden. Sinds we haar een beetje laten, komt ze vaker bij ons. We praten niet veel, maar ze lijkt het fijn te vinden bij ons. Ze heeft dan oordopjes in en speelt spelletjes op haar telefoon.
We hebben medelijden met onze dochter en kleinkinderen. Ze hebben het niet makkelijk gehad. Eerst een scheiding, toen een beroerte van hun stiefvader en toen weer een scheiding. Dit laatste vinden we echt heel erg. Want ze waren echt gelukkig. Maar alleen kan Marcella het niet. Het kan toch niet zo zijn dat Danielle stofzuigt, boodschappen doet en de wassen doet! Ze is pas 11! En Randy doet helemaal niets. Van hem weten we echt niet wat er van hem terecht zal komen. Hij komt nooit bij ons, we zien hem nauwelijks. Marcella zegt dat er iets met Randy’s gezondheid aan de hand is, maar wij denken dat het een excuus is om niet naar school te hoeven gaan.
Infomormatie vanuit maatschappelijk werker
Maatschappelijk Werk kijkt naar de financiën van het gezin. Ze zegt hierover het volgende:
Familie Sluijter heeft, nu moeder er alleen voor staat, weinig te besteden. De vaste lasten zijn eigenlijk te hoog voor wat het gezin zich kan veroorloven, ondanks de alimentatie van vader. Toen partner nog werkte en inwoonde, lukte het nog wel goed rond te komen, maar nu niet meer. Mocht ze in de WW terechtkomen of nog erger in de bijstand, dan zou ze moeten verhuizen. Eigenlijk raad ik nu al aan te verhuizen naar een iets grotere woning (want het huis is te klein) met lagere lasten. Ze woont nu in een wijk met kleine woningen met hoge huur. Nu het niet goed gaat met moeder, blijven veel rekeningen open liggen en krijgt ze veel boetes vanwege te laat betalen van rekeningen. Dit vraagt om begeleiding. Ik zou graag willen bespreken met moeder of verhuizen voor haar een optie is.